چگونگی روابط بین افراد، جمع‏ های انسانی، سازمان‏ها و نهادها، همواره موضوعی بسیار مهم برای مقامات اجتماعی و سیاسی هر کشور بوده است، چرا که تعاملات و پیوستگی‏ های این افراد، در ساختن و پایداری جمع‏های انسانی و جامعه‏ بزرگ‏تر، نقش محوری دارد. در باب فرایند توسعه‏ یک کشور در کنار انواع سرمایه (اعم از: طبیعی، فیزیکی، مالی و انسانی)، سرمایه‏ اجتماعی را حلقه‏ ی مفقوده‏ توسعه، نظم و پویایی جامعه دانسته‏ اند و پرسش ‏هایی چون سرمایه‏ ی اجتماعی چیست؟ چه وضعیت و توزیعی در جامعه دارد؟ چگونه تولید می‏شود؟ چگونه دچار فرسایش می‏شود؟ چه اشکالی پیدا می‏کند؟ این اشکال چه ارتباطی با یکدیگر دارند؟ هر کدام از چه نقاط قوت و ضعفی برخودار هستند؟ و در نهایت سرمایه‏ اجتماعی چه نقشی در ارتقای سیاستگذاری عمومی و اجتماعی و نیز تحقق حکمرانی ایرانی- اسلامی دارد؟پرسش‏های کلیدی حوزه ی سیاست گذاری اجتماعی هستند.